یلدای 94 فرصتی بود تا به تماشای یکی از مستندهای زیبای اجتماعی مربوط به شهر تهران بنشینم. مستند “چنارستان”برای اولین بار خیابان ولیعصر (عج) و خاطرات شفاهی و جمعی تهرانی‌ها در طول یک قرن بررسی می کنند. انصافا کار قابل قبولی بود. کیفیت تدوین بسیار خوب و نوع روایت بسیار گیرا بود. افرادی مانند مرتضی احمدی، دکتر احمد نادعلیان، علی دهباشی، دکتر ایرج حسابی، هوشنگ ابتهاج، محمود دولت آبادی، کامران عدل، حوری اعتصام، عین‌اله کیوان شکوه، اسکندر مختاری، حسن میرزاعلی و… در آن از خاطرات جمعی و فردییاد می کردند ولی صدای گرم مرتضی احمدیو آن سبک خاصی که دراد، چیز دیگری بود.
پیشنهاد می کنم فارغ از حاشیه هایی که برای این مستند پیش آمد، نسخه اصلی و کوتاه نشده را ببنید. از زاویه تصمیمات شهری و اینکه چنارستان چگونه در گذر تاریخ در معرض تصمیمات شهری قرارگرفته و اقتصاد آن متحول شده است، بنگریم.
پیش از این به اقنصاد چنارستان اندیشیده بودم. در تصمیمات شهری هم یک تابع چند متغیره را باید بهینه سازی چند هدفه کنیم. یک وقت هایی اقتصادش را خوب بهینه نمی کنیم. انتقال ثروتش و بهینگی اجتماعی آن از دست می رود.
